Twórczość Stanisława Kulona jest odważna, polska, petna wiary, wiedzy o człowieku fizycznym, duchowym i moralnym; sakralna i ziemska jednocześnie.
Jest arcydziełem w poszczególnych dziełach i w całości.
Jest europejska i narodowa, ludowa – jak w zaścianku Kresów i Mazowsza, a zarazem uniwersalna.
Jest przesiąknięta głęboką wrażliwością na piękno i prawdę, mocna, nowatorska. Choć „zapisana” w nietrwałym drewnie jest nieprzemijająca.
Jest indywidualnym przejawem wyjątkowej pracowitości i dyscypliny twórczej Artysty oraz tajemniczą kontynuacją światowego dorobku sztuki. Uważne oczy dostrzegą i cechy sztuki ludów pierwotnych, elementy romańskie, gotyckie, i cechy nowatorskich eksperymentów twórczych XX wieku.
Jest sztuką zaangażowaną, wrośniętą w ludzkie życie i jego sprawy: wielkie i zwykłe, polityczne i domowe. Stanisław Kulon zauważa i wyraża w rzeźbie miłość: agape i eros; życie i jego kres, radość i cierpienie.
Struktura i własna dynamika materiału-drewna jest świadectwem pokornej rozmowy Mistrza z naturą. Jest zapisem współpracy: odnajdywania istniejących w drewnie „podpowiedzi”, które stają się osobistymi wizjami, utrwalanymi poprzez mozolną, ciężką pracę, także fizyczną, i twórcze poszukiwanie. Rzeźby Stanisława Kulona, także wtedy gdy są filigranowe jak gałązki – mają wagę i znaczenie.
Prezentujemy tu rzeźby, które w większości pozostają w dyspozycji Artysty. Niezwykłym świadectwem przenikania się życia i twórczości Artysty jest dwadzieścia osiem stacji oryginalnej „Drogi krzyżowej”. Na kolejnych tablicach-płaskorzeźbach oglądamy opowieść o dziejach zesłania rodziny Kulonów na Ural, widzianych w kontekście Męki Pańskiej. Jej inną wersją, bardziej związaną z losami rodziny S. Kulona, są płaskorzeźby z cyklu “Świadectwo”.